Implanty Garabaccio - Historia

Dr Dino Garbaccio – wynalazca ”systemu bikortykalnego”. Badacz naukowy i wykładowca na skalę międzynarodową. Badania i prace w dziedzinie wszczepów dentystycznych zapoczątkował w 1965 roku.

W 1970 roku pierwszy raz zastosował wszczep – śrubą o szczególnej charakterystyce tzn. Śrubę, która łączyła dwie przeciwstawne części zbite (korowe) kości.

Implanty Garabaccio to jedyne w swoim rodzaju i innowacyjne rozwiązanie, które pozwala na natychmiastowe obciążenie wszczepu – śruby protezą.

Kolejną ważną charakterystyką tego wszczepu jest fakt, iż śruba Garbaccia jest (jedynym w pełni tego słowa znaczeniu) wszczepem samotnącym.

samotnąca część śruby
samotnąca część śruby

Więcej informacji można znaleść:: www.bicorticalscrew.com/history

ioedino1

ioedino2

 
Wynalazek dr Garbaccio przyczynił się do niezwykłej popularyzacji implementacji natychmiastowej, czyli małoinwazyjnej metody dokonywania wszczepów. Jej historia sięga jednak znacznie wcześniej.

Eksponat - najstarsze historyczne znalerisko. Trzy wszczepy wewnątrzkostne wykonane przez Majów z Ameryki Centralnej. Eksponat znajduje się w Peabody Museum, Harvard University.

Według współczesnej terminologii przedstawione implanty Majów to wszczepy natychmiastowe i jednofazowe.

archeoimplant