Implant śruba bikortykalna

Dr T.A. Grotowski przedstawia zastosowanie implantu natychmiastowego.

SAMOTNĄCA ŚRUBA BIKORTYKALNA wg. Dr Dina Garbaccio – ITALIA

W związku z coraz szerszym zainteresowaniem ze strony pacjentów i lekarzy stomatologów możliwością zastosowania implantów (wszczepów) wewnątrzkostnych, celowe wydaje się przedstawienie w sposób uproszczony niezbędnych informacji dotyczących wszczepu implantu śruby Bikortykalnej.

Badania nad wszczepem i pierwsze próby zastosowania zostały przeprowadzone w 1970 roku przez włoskiego lekarza Dr Dino Garbaccio, twórcy i pioniera BIKORTYKALIZMU tj. idei wykorzystania części zbitej kości (tzw. warstwy kortykalnej, korowej - ryc. 1), charakteryzującej się odmienną aniżeli część gąbczasta strukturą co pozwala na natychmiastowe wykonanie protezy. Fakt ten wyróżnia implant Garbaccio w sposób szczególny spośród wszystkich spotykanych dziś (ok. 2 tys.) wszczepów. Śruba Garbaccia może być zastosowana we wszystkich spotykanych przypadkach braków zębowych pacjenta (ryc. 2 i 3), prawie niezależnie od wieku.

W przypadkach braku pojedynczych zębów zwłaszcza w przednim odcinku szczęki czy żuchwy, zastosowanie wszcepu Garbaccia (zwłaszcza u młodzieży) znajduje wskazania wręcz bezwzględne, pozwalając uniknąć szlifowania często zdrowych sąsiadujących zębów pacjenta celem wykonania protezy stałej (mostu).

Tak pojęta implantologia jest metodą rozszerzającą zakres rehabilitacji protetycznej, z drugiej zaś strony zastosowanie śruby Bikortykalnej zapobiega resorpcji tj. trwałemu zanikowi twardych tkanek podłoża (tkanki kostnej) pełniąc oprócz rehabilitacji również funkcję profilaktyczną. W tym konkretnym przypadku (tj. pojedynczy brak zęba) filar protetyczny uzyskany dzięki śrubie Garbaccia pozwoli na wykonanie pojedynczej korony w przeciągu około 30 minut, a nie jak to się stosuje w technikach dwufazowych – po upływie okresu 3 lub 6 miesięcy. Wszczep śruba Bikortykalna z uwagi na swą konstrukcję odpowiada charakterystyką implantowi idealnemu, co można przedstawić w następujących punktach:

Biokompatybilna – tzn. Wykonana z czystego tytanu, który dzięki właściwościom fizykochemicznym pozwala na integrację z tkanką kostną czyli tzw. OSTEOINTEGRACJĘ
Minimalna objętość wolumetryczna – średnica trzonu implantu wynosi zaledwie 2.2 mm.
Atraumatyczna – porównując ten typ wszczepu z innymi dziś stosowanymi, wprowadzenie śruby Bikortykalnej nigdy nie wymaga otwarcia płata. śluzówkowo-okostnowego i szycia rany pooperacyjnej! Tym samym pacjent po zabiegu nie jest skazany na ból czy obrzęk pooperacyjny.
Natychmiastowe wykonanie implantoprotezy – oparcie o warstwy korowe (wejścia i przeciwstawną) daje natychmiastową i pewną stabilizację wszczepu (ryc. 1), co umożliwia obciążenie wszczepu protezą stałą (korona, most) bezpośrednio po zabiegu.

Maksymalna adaptacja w stosunku do różnych stosowanych rozwiązań protetycznch.
Brak trwałego uszkodzenia tkanki kostnej w przypadku niepowodzenia (tj. w przypadku konieczności usunięcia implantu) – dzięki minimalnej średnicy implantu rzędu 2.2 mm (inne systemy implantologiczne 4 mm i więcej!) pozwala na całkowite wygojenie i ewentualny powtórny zabieg implantacji w tym samym miejscu już po okresie 4 – 6 tygodni. Postępowanie takie nie jest możliwe w odniesieniu do innych systemów implantacyjnych!
Śruba Garbaccia bardzo często może być zastosowana jako natychmiastowy wszczep poekstrakcyjny.
Wszczep ten może być zastosowany również w konstrukcjach mieszanych tzn. włączając do implantoprotezy zęby własne pacjenta, nawet jeśli wykazują one I° lub II° ruchomości.
Wprowadzenie wszczepu wymaga użycia stosunkowo niewielkiej ilości znieczulenia miejscowego.

Z uwagi na bardzo szerokie zainteresowanie śrubą Bikortykalną została ona opatentowana w następujących krajach:

WŁOCHY, Patent nr 976232/1972;
NIEMCY, Patent nr 3136602A/1981;
USA, Patent nr 4406623/1983.

Wszczep śruba Bikortykalna stosowana już od kilkudziesięciu lat posiada również bardzo bogatą bibliogafię obejmującą kilkadziesiąt pozycji prac naukowych, które ukazały się na całym świecie w tym również w Polsce.

Schemat - budowa wszczepu

Elementy wszczepu -śruby bikortykalnej:
a) zakończenie (łeb śruby)
b) trzon śruby
c) gwint śruby (widoczne są charakterystyczne klinowe wcięcia)
d) część wprowadzająca (czub śruby)